کلاغ
کلاغ را نمی شناسم من
گوش می سپارم به صدای ستاره
برهنه نیستم من
سایه ی چتر دخترکی را
تنم می کنم.
تو بودی صدا زدی مرا
یا آن کوه مرده؟
تو بودی کوله پشتی ام را بردی
یا رودخانه ی میهمان؟
پاییز بود
یا آینه ی رنگ و رو رفته ی خرد و خاکشیر شده؟
خواب نرو، ای باد!
تا جنگل های قهرکرده نمیرند
آهسته داخل شو، ای آینده!
تا یادگاری ها بدخواب نشوند.
ای شب!
ای شب!
.........
يادت نرود كه عشق اين نزديكي است
بي تو دل من نشته در تاريكي است
يادت نرود ميان عشق و نفرت
پايش برسد تفاوت باريكي است
يادت نرود ستاره در شب زيباست
يك صورت عاشقانه با تب زيباست
يادت نرود كه بوسه حرف عشق است
حرفي كه نشانده عشق بر لب زيباست
يادت نرود زمانه حرف مفتي است
دل كندن عاشقانه حرف مفتي است
يادت نرود كه عشق اگر باشد عشق
ترديد به هر بهانه حرف مفتي است
گفتم كه به دست عشق نان كافي نيست
قرباني پاي عشق جان كافي نيست
صورت مسئله را پاک کن
وقتی برای گره های کور / دندانی نمانده است
من هم / با مدادم می نشینم در مرکز غاری / که از دردهای اولیه ساکن است
می نشینم / هاشور می زنم به تنهایی ِ شبی / که تا گفت و گوی خورشید ریسمان بافته بود
دایره ات را بردار / پای دیواری بایست که زندان را / چیزی شبیه ایستادن مرد / در راه راه ِروبه رو می خواست
اما تو
در ترس ِ این ریسمان نشسته ای
در فکر آن شب ها
و قتی که مار ِ اتفاق منم
حل می شوی و مشکی ِ مویم را
حل می شوی و شرم سپیدم را
در اینکه من حلال تن ات با...
در اینکه من حلال شب ات یا ...
نه
این سنگ پشتِ سنگ را هم
در خار چشم های مسئله ای که می خزید در قانون
در تار ِ موی زنی که می تنید در لذت
گم می کنم
*
دایره ات را بر می داری / به درختی می آویزی / که تنه اش
به پایین ِ تنی / که از گلوی زمین مانده /گیر کرده است
خون می خورم مقابل جمعیّتی جَری
کاسه گرسنگانِ حریص حجامتم
غیر از لباس بهتان چیزی ندوختند
این قَرمَطی تراشان بر قدّ و قامتم
**
سالار قافله! شتران را پرنده کن
تحلیل می رود به خدا استقامتم!
مرگ عقیم! خاک به دردم نمی خورد
آتش، گرفته است به باد ملامتم
مهدی فروزان مهر -نویسنده .مشاور تبليغات ، نوازنده ساز كمانچه